Toen ik na mijn verblijf in Suriname terug kwam in Nederland, wilde ik mij op dezelfde manier aan een ambacht verbinden zoals ik in Suriname in het werken met podosiri had ervaren. Zodoende besloot ik om mijn digitale foto’s om te zetten tot fysieke afdrukken, door middel van een analoog printproces.

In 2019 heb ik twee maanden als artist in residence gewerkt bij AGA LAB. Eerst heb ik een workshop foto-etsen gedaan, waarin ik leerde hoe je een foto overzet op een fotopolymeerplaat, zodat je ermee kan drukken.
Vervolgens heb ik geëxperimenteerd met belichtingstijden en verschillende manieren om inkt aan te brengen en ‘af te slaan’ (de overtollige inkt van de etsplaat verwijderen, voor het drukken).

Ook heb ik een workshop gevolgd bij het kunstenaarscollectief PAINTING PLANTS, dat bestaat uit kunstenares Lucila Kenny en biologe Naan Rijks. Tijdens de workshop hebben we onderzocht hoe er kleur aan de podosiri onttrokken kan worden. Dit bleek het beste te lukken door podosiripulp te verwarmen, waardoor een deel van het vocht uit de bessen verdampte.
We kwamen erachter dat de kleur van podosiri-inkt wordt beïnvloed door de PH-waarde. Afhankelijk van wat ik aan de inkt toevoegde, kwamen er verschillende kleuren boven. De kleur werd roder, soms bijna roze, na het toevoegen van citroensap. De inkt werd zwarter als ik baksoda toevoegde.
Om een inkt van de substantie te maken, moest er een vettig bindmiddel worden toegevoegd. Bij het drukken bleek echter dat teveel vettigheid ervoor zorgde dat er bijna niks van de kleur overbleef.

Tijdens de workshop is het niet gelukt om een succesvolle print te maken met de zelfgemaakte inkten. Daarom heb ik zelf nog vier weken verder geëxperimenteerd om de juiste methode te vinden. Ik kreeg steeds minder resultaat. Uiteindelijk hoorde ik van een andere kunstenaar dat een foto-etsplaat maar ongeveer twintig keer gebruikt kan worden, daarna is hij ‘uitgeput’.
Zodra ik een nieuwe etsplaat ging gebruiken, boekte ik meer resultaat. Ook kwam ik erachter dat de podosiri erg snel opdroogde, omdat ik niet te veel vet kon toevoegen. De kunst was dan ook om zo snel mogelijk de inkt aan te brengen en af te slaan, en in fors tempo door te pers te halen.